๐๐ผ ๐ฑ๐ฎ๐ฝ ๐ต๐ฎ๐ฟ๐ฎ๐ท ๐ฟ๐ช๐ท ๐ณ๐ธ๐พ ๐ธ๐ฏ ๐ซ๐ฎ๐ท ๐ณ๐ฒ๐ณ ๐ฟ๐ช๐ท ๐ฑ๐ฎ๐ฝ ๐ต๐ฎ๐ฟ๐ฎ๐ท?
๐๐ผ ๐ฑ๐ฎ๐ฝ ๐ต๐ฎ๐ฟ๐ฎ๐ท ๐ฟ๐ช๐ท ๐ณ๐ธ๐พ ๐ธ๐ฏ ๐ซ๐ฎ๐ท ๐ณ๐ฒ๐ณ ๐ฟ๐ช๐ท ๐ฑ๐ฎ๐ฝ ๐ต๐ฎ๐ฟ๐ฎ๐ท?
Een mooie vraag gesteld door Alexandra Broeder, in De Verwondering met Annemiek Schrijver.
Het komt de laatste jaren vaak voorbij. De druk op jongeren is groot en de psychische klachten stapelen zich op. Het gevoel heerst het maximale uit het leven te moeten halen. De opvatting heerst dat alles maakbaar is en zingeving gevonden moet worden. Hier wordt er voorbij gegaan aan dat wij onderdeel van het leven zijn, van een groter geheel.
De spirituele dimensie ontbreekt tegenwoordig en dat doet de balans ontbreken. We hebben het gevoel zinvol te moeten zijn maar het leven, is zinvol op zich. Onze kwetsbaarheden omarmen, vertrouwen dat het leven zal lopen zoals het moet lopen en onszelf niet als afgescheiden individu zien maar als onderdeel van een groter geheel.
De gedachte dat het stoffelijke eindig is maar ons niet stoffelijke deel oneindig, kan rust geven. Het kan ons dit leven als hoofdstuk doen beschouwen, een periode die nodig is om naar het volgende hoofdstuk te kunnen gaan. De tegenslagen en uitdagingen in dit leven geven ons de lessen die we in het vorige hoofdstuk niet hebben kunnen leren. Hiermee bereiden we ons voor op het vervolg, waar onze ziel door mag gaan, in een nieuw lichaam. Die ziel heeft dan ook een lichaam en niet andersom. En dat telkens weer. โจ
https://npo.nl/start/serie/de-verwondering/seizoen-10_2/de-verwondering_26/afspelen
๏ปฟ









